Deboura Cinema: Verdial

Deboura Cinema presenta os personaxes de “O pequeno mago”

(15)

Con Verdial rematamos o percorrido polos personaxes máis salientables da película “O pequeno mago”. E o facemos ––non cunha escolla feita ao chou ou levada polo antollo senón ––: porque o Verdial representa como ningún deles a grande alegoría, que sobre a historia de Idade Media en Galicia, tenta ser a nósa pequena película. Polo mesmo motivo dedicarémoslle a Verdial unha próxima entrada no Blog.



Hai xente que cando examinamos a súa vida podemos reconstruír a historia dos seus pobos. Hai personaxes que eles sos caracterizan todos-os protagonistas, tódalas paisaxes e os avatares dunha novela. Hai vocábulos aos cales foron atribuídos tódolos epítetos, calquera xenuína acepción que o máis recóndito e ensarillado linguaxe dun poeta puidese imaxinar. Verdial o druída é o sintagma da novela “O mago Dubidoso”. A condensación do todo.O resumo ideal do relato.

A novela e a película, cuxos personaxes terminamos de describir con Verdial, é o relato da batalla da luz contra a escuridade, da ciencia contra a superstición, da habilidade contra a torpeza.

Como diría Arthur C. Clarke oitocentos anos máis tarde: «Toda tecnoloxía o bastante avanzada é indistinguible da maxia». Verdial e o seu pequeno discípulo Bieito Dubidoso tratan de demostralo, e conségueno.

Deboura Cinema: Tui

Deboura Cinema presenta os personaxes de “O pequeno mago”

(14)

Hai xente que din que as cousas coma as persoas posúen corpo e mais alma. Non hai acordo nin o haberá o máis seguro nunca. O que nós non temos dúbida algunha é que Tui ten alma propia de xente na nosa película “O pequeno mago”. E como un personaxe máis —e dos protagonista— se comporta na trama. Sofre de odios e afectos, de desgrazas e xúbilos, de premios e castigos, conmóvese coas cantigas de amor, aborrecese coas de maldicir.

Tui deitado ao carón do río Miño non é un espectador de pedra, é un mundo desbordado de sentimentos fluíndo ao par do auga.

Deboura Cinema: O can e o Vixía

Deboura Cinema presenta os personaxes de “O pequeno mago”

(13)

Os vixías teñen que dominar a arte de durmir cun ollo alerta. Se o dominan, mas pásanse de comellóns a habelencia quédalles anulada. Iso ocorreulle ao soldado do vixiador máis importante da cidade de Tui, por adiantado, por acubillado nos caneiros do río. O roncar e profundidade do sono o fixeron visible a el e invisible aos invasores. Mal negocio para o soldado e mais para cidade.

Deboura Cinema: O Fámulo

Deboura Cinema presenta os personaxes de “O pequeno mago”

(12)

Mordomo do Bispo, home para lle solucionar ao seu amo as desconfianzas co acosan noite e día.

Aínda que fala ao bisbo, a súa voz coma as das serpes, métese nos corpos da xente con estouro de trebón, con ferida de relampo; mais en orde inverso que na natureza. Non mira nunca de fronte, pero se te cae o seu esguello sábeste condenado inexorable de traizón.

Deboura Cinema: Teodulfa

Deboura Cinema presenta os personaxes de “O pequeno mago”

(11)

Teodulfa non sabe nin ler nin escribir. Nin falta que lle fai, di ela. Que bástalle con mirar aos ollos da xente para lle ver as intencións, aínda que sexa de costas. Ten unha soa lealdade na súa vida: á casa dos señores de Cabaledo, “os meus patróns.” A súa maior amizade é María Exipciaca, e ––por un misterio máis difícil de entender co da Santísima Trindade, e de reciprocidade transitiva (Que raios quererá dicir iso?!)–, a súa máis grande inimizade tamén é a mesma, María Exipciaca. O que máis ou menos ven implicar, aplicado ás dúas amigas-inimigas: “A esa lurpia non a podo mirar nin en pintura, pero á miña amiga do alma que non a toque un cabelo ninguén, e menos que falen mal dela, e peor que non nos separen, e se teño un segredo a quen llo vou a contar se non é a ela, pero iso si: non a podo nin ver, e viceversa.” ...? “Punto en boca, basta de lerias, que teño moito que facer.”